Stad van Beenderen (WES 4)
Vergis je niet: deze lugubere titel is wel degelijk de titel van een boek!
Ik heb dit boek al geruime tijd in mijn bezit: een voormalige 'vriendin' heeft het me ooit aangeraden en toen heb ik het gekocht.
In tegenstelling tot wat Xink mij in 2003 wist wijs te maken, kan de band wél ooit stuk gaan. Dit boek verdween toen enkele jaren in een donkere hoek in mijn boekenkast.
Een tijdje geleden was ik mijn kast aan het herschikken, en kwam ik dit boek tegen. Ik besloot het een kans te geven: ze was er altijd enthousiast over en deed het goed klinken.
Het boek is het eerste deel van een serie, namelijk 'de kronieken van de onderwereld'. Het hoofdpersonage is Clary, een meisje van vijftien jaar.
Ze begint als een alledaags, gewoon meisje die dagelijks met haar beste vriend Simon optrekt. Nadat ze met hun twee besluiten om eens 'anders' te zijn, eens iets 'cool' te doen, gaan ze naar een club en zien ze drie jongeren, twee jongens en een meisje, een andere jongen doden. Al snel blijkt niks te zijn wat het lijkt: de jongen was een demon en de drie jongeren zijn schaduwjagers, een soort mensen die deels engel zijn en de wereld beschermen. Het verhaal wordt nog gekker als blijkt dat Clary hen kan zien, maar Simon niet.
Het verhaal gaat al snel een paar tempo's hoger: Clary maakt ruzie met haar mama en gaat ervandoor. Ze ziet een van de schaduwjagers, Jace, de jongen die ze zo knap vond, terug en confronteert hem.
Jace denkt dat Clary misschien ook wel een schaduwjager is, want ze kan hem zien en schaduwjagers zijn schaduwjagers van geboorte. Is dit zo? En waarom heeft haar mama dit nooit verteld?
Denkende aan maar mama, belt deze haar op en waarschuwt ze angstig om niet naar huis te komen. Ze wordt ontvoerd! Na een aanvaring met een demon wordt ze naar het New Yorkse Instituut gebracht, de thuisbasis van de schaduwjagers in New York. Hier leert ze andere schaduwjagers kennen en leert ze meer over diens wereld en de kwaadaardige schaduwjager, Valentijn Morgenstern, die wellicht haar mama heeft ontvoerd.
Maar waarom deed hij dat? Er volgt een heel avontuur waar Clary niet enkel haar mama wil redden, maar ook de waarheid wil weten: er zit namelijk een blokkade op haar geheugen. Die mag eigenlijk niet loskomen omdat dat haar te veel pijn zou doen, maar tegelijkertijd wil ze het weten. Wat gaat ze doen? En wat met Jace? Het ene moment lijkt er iets te bloeien, het andere moment geeft Jace haar een koude schouder. Is er iets wat hen weerhoudt om samen te zijn? Weet Jace dat?
Mijn verwachting van dit verhaal lag niet erg hoog, en mijn verwachting is niet ingelost. Hoewel ik het wat sappig heb proberen te brengen voor de lezers, vond ik dit echt geen aangenaam verhaal. Het tempo lag erg hoog, maar spelen zich wel vaker af op dezelfde plekken, zoals het Instituut. Toch krijg ik geen sfeergevoel bij deze plek. Ook de personages vind ik soms wat vlak, enkel het hoofdpersonage krijgt veel aandacht en uitdieping. Door het hoge tempo, liep het verhaal voor mij wat chaotisch en is het moeilijker om hoofd- en bijzaken uit elkaar te houden. Het lijkt me geschreven om constant spanning en wendingen te geven en dat kan leuk zijn als je daarvan houdt, maar het is niks voor mij. Ik zie er wel een mooie metafoor in met mijn voormalige vriendschap: het leek goed, er zaten veel verrassende wendingen in, maar het was te veel drama voor mij en het is uiteindelijk niet mijn ding.
Als je van actie, spanning, drama, een hoog tempo, drama, fantasie en drama houdt, is dit boek zeker iets voor jou. Indien interesse, kan je het zeker van mij kopen voor een goed prijsje!
In tegenstelling tot wat Xink mij in 2003 wist wijs te maken, kan de band wél ooit stuk gaan. Dit boek verdween toen enkele jaren in een donkere hoek in mijn boekenkast.
Een tijdje geleden was ik mijn kast aan het herschikken, en kwam ik dit boek tegen. Ik besloot het een kans te geven: ze was er altijd enthousiast over en deed het goed klinken.
Het boek is het eerste deel van een serie, namelijk 'de kronieken van de onderwereld'. Het hoofdpersonage is Clary, een meisje van vijftien jaar.
Ze begint als een alledaags, gewoon meisje die dagelijks met haar beste vriend Simon optrekt. Nadat ze met hun twee besluiten om eens 'anders' te zijn, eens iets 'cool' te doen, gaan ze naar een club en zien ze drie jongeren, twee jongens en een meisje, een andere jongen doden. Al snel blijkt niks te zijn wat het lijkt: de jongen was een demon en de drie jongeren zijn schaduwjagers, een soort mensen die deels engel zijn en de wereld beschermen. Het verhaal wordt nog gekker als blijkt dat Clary hen kan zien, maar Simon niet.
Het verhaal gaat al snel een paar tempo's hoger: Clary maakt ruzie met haar mama en gaat ervandoor. Ze ziet een van de schaduwjagers, Jace, de jongen die ze zo knap vond, terug en confronteert hem.
Jace denkt dat Clary misschien ook wel een schaduwjager is, want ze kan hem zien en schaduwjagers zijn schaduwjagers van geboorte. Is dit zo? En waarom heeft haar mama dit nooit verteld?
Denkende aan maar mama, belt deze haar op en waarschuwt ze angstig om niet naar huis te komen. Ze wordt ontvoerd! Na een aanvaring met een demon wordt ze naar het New Yorkse Instituut gebracht, de thuisbasis van de schaduwjagers in New York. Hier leert ze andere schaduwjagers kennen en leert ze meer over diens wereld en de kwaadaardige schaduwjager, Valentijn Morgenstern, die wellicht haar mama heeft ontvoerd.
Maar waarom deed hij dat? Er volgt een heel avontuur waar Clary niet enkel haar mama wil redden, maar ook de waarheid wil weten: er zit namelijk een blokkade op haar geheugen. Die mag eigenlijk niet loskomen omdat dat haar te veel pijn zou doen, maar tegelijkertijd wil ze het weten. Wat gaat ze doen? En wat met Jace? Het ene moment lijkt er iets te bloeien, het andere moment geeft Jace haar een koude schouder. Is er iets wat hen weerhoudt om samen te zijn? Weet Jace dat?
Mijn verwachting van dit verhaal lag niet erg hoog, en mijn verwachting is niet ingelost. Hoewel ik het wat sappig heb proberen te brengen voor de lezers, vond ik dit echt geen aangenaam verhaal. Het tempo lag erg hoog, maar spelen zich wel vaker af op dezelfde plekken, zoals het Instituut. Toch krijg ik geen sfeergevoel bij deze plek. Ook de personages vind ik soms wat vlak, enkel het hoofdpersonage krijgt veel aandacht en uitdieping. Door het hoge tempo, liep het verhaal voor mij wat chaotisch en is het moeilijker om hoofd- en bijzaken uit elkaar te houden. Het lijkt me geschreven om constant spanning en wendingen te geven en dat kan leuk zijn als je daarvan houdt, maar het is niks voor mij. Ik zie er wel een mooie metafoor in met mijn voormalige vriendschap: het leek goed, er zaten veel verrassende wendingen in, maar het was te veel drama voor mij en het is uiteindelijk niet mijn ding.
Als je van actie, spanning, drama, een hoog tempo, drama, fantasie en drama houdt, is dit boek zeker iets voor jou. Indien interesse, kan je het zeker van mij kopen voor een goed prijsje!
Reacties
Een reactie posten