Vespasianus - Tribuun van Rome (WES 4)

In een ver verleden (of zo voelt het toch) studeerde ik geschiedenis.
Geschiedenis was op school immers een van mijn favoriete vakken. Zeker alles wat met het Romeinse Rijk te maken had, vond ik schitterend. Ter aanvulling op mijn studie keek ik historische docuseries over Cicero en Constantijn. Het is formidabel om te zien wat voor een schitterende samenleving er toen al bestond op deze aardbol, en anderzijds - jammer genoeg - hoe deze stilaan ook ten prooi viel aan de menselijke hebzucht.

Deze interesse was er altijd, maar ik heb er zoveel dat sommigen soms eventjes moeten wachten tot ik er weer tijd voor maak. Toen ik op een avond wat aan het scrollen was op Bol.com, kwam ik de serie van 'Vespasianus' tegen. Ik had er al vaag eens over gehoord, maar nu begon ik wat verder te lezen. Je weet al hoe het verder gaat: een paar minuten later zat er wat in mijn winkelmandje en een dag later lag mijn boek reeds in de brievenbus. Lezen dan maar!

Vespasianus was ooit een Romeins keizer, maar tot zover ging mijn kennis. In dit boek zien we Vespasianus in zijn jeugdige jaren. Het verhaal begint heel rustig: Vespasianus, een knaap van 16 jaar, groeit op de boerderij van zijn ouders op samen met zijn broer, Sabinus. Een kanttekening bij 'boerderij': dit is een groot landgoed met verschillende slaven die er tewerkgesteld zijn. Hoewel hij botst met zijn broer, zorgen hun ouders ervoor dat ze elkaar hun sterktes leren: Sabinus leert Vespasianus vechten en Vespasianus leert hem 'boekhouden'. Ze vertrekken met zijn allen naar Rome, waar de oom van Vespasianus woont, een senator die welgesteld leeft en Sabinus en Vespasianus kan helpen om een militaire en politieke carrière op te bouwen. Bij aankomst treft hij een jongedame die meteen zijn hart weet te stelen, maar (spoiler) ze is een slaaf! En Romeinse burgers mogen niet trouwen met slaven... Wat nu? Van zijn oom hoort Vespasianus dat het niet goed gaat in Rome: de keizer is afwezig en Pretorianen nemen stilaan de macht over. Na enkele (gevaarlijke) avonturen besluit Vespasianus om als tribuun aan te treden in het Romeinse leger, om zo zijn carrière te starten. Een tribuun is een soort van onderbevelhebber in een legioen.
Ook hier loopt het niet bepaald van een leien dakje...

Ik wist niet goed wat ik van dit boek moest verwachten, dus het heeft me zeker (aangenaam) verrast! De opbouw is rustig en gemoedelijk, waardoor er ruimte is voor sfeerschepping. De personages zijn goed uitgedacht en krijgen een duidelijke achtergrond en persoonlijkheid. De beschrijvingen zijn er expliciet, duidelijk en aangenaam: het voelde voor me alsof ik in het oude Rome vertoefde. De verhaallijn is spannend en vaak onvoorspelbaar: een schijnbaar belangrijk personage kan plots sterven. Daar houd ik niet zo van, maar gelukkig raakte de schrijver (nog) niet aan de personages die ik graag zou laten leven. Een van de latere stukken in het verhaal (ik zal niet zeggen welk) vond ik zelf wat minder, daar het tempo plots sterk verhoogt en er heel wat gebeurt. Los daarvan is dit een reeks die ik zeker zal verder zetten, ik heb er enorm van genoten.

Aan eenieder die interesse heeft in het oude Rome en graag mooie historische, maar ook spannende verhalen leest: dit is een aanrader!