Assisen: de kotmoord (WES 4)
Ik kijk niet veel naar Vlaamse televisie: slechts weinig programma's kunnen me echt smaken.
Toch staan er enkele programma's sinds een aantal jaren steevast op mijn 'must-watch lijst': De Mol, De Twaalf en sindskort... Assisen.
Assisen is een programma dat nog maar recent het licht zag: februari 2023. Wat begon als een 'opwarmer' voor de Mol, bleek een prachtige ontdekking te zijn. Als kijker maak je een assisenproces mee als jurylid: je wordt zo aangesproken door de rechter en je krijgt de gelegenheid om voor de laatste aflevering schuldig of onschuldig te stemmen.
Afhankelijk van het resultaat van de stemming, krijgen we een andere uitkomst te zien. Als kijker heb je het extra voordeel dat je ook heel wat bijkomende achtergrondinformatie krijgt van de personages aan de hand van flashbacks, al zitten hier natuurlijk heel wat dwaalsporen in verweven.
Kort na de afloop van dit seizoen, kwam ik erachter dat er ook een toneelstuk werd gespeeld. Tot mijn geluk kende ik een paar collega's die ook fan waren, en een dag later waren de tickets besteld!
De cast is er eentje om 'U' tegen te zeggen: Sien Eggers, Carry Goossens, Ben Segers en An Miller zijn geen onbekenden. Echter moesten Jonas Leemans, Ini Massez, Nona 't Jolle en Leonce Peeters als het op acteren aankomt, allerminst onderdoen! Een leuk weetje: Leonce Peeters is de dochter van An Miller.
Zoals in elke Assisenzaak, is er sprake van moord. In dit verhaal gaat het over de 'kotmoord': een jonge studente wordt dood aangetroffen in bad. Haar polsen zijn overgesneden. Wat eerst zelfmoord leek, wordt al snel in vraag gesteld wanneer het blijkt dat ze verdoofd is. Haar vriend, die met haar een overspelige relatie had en zijn vrouw bedroog, had haar laatst nog gezien en is met hevige ruzie vertrokken. Hij is dan ook de beklaagde in het verhaal. Haar kotbazin, haar beste vriendin en de vrouw van haar vriend hadden echter ook motief en gelegenheid. Zij brengen ieder hun getuigenis.
Na de getuigenissen, is er een korte pauze en krijg je als toeschouwer de kans om vragen te stellen. Een publiekslid is namelijk aangeduid als 'hoofd van de jury' (dat is opnieuw het publiek) en deze loopt, begeleid met agenten, rond met een mandje waar je jouw geschreven vragen in mag leggen. Op basis hiervan gaat het stuk verder, al nemen de acteurs soms wel een kleine omweg om tot de juiste puzzelstukken te geraken die ze aan het publiek willen voorleggen. Desalniettemin was dit wel een aangename verrassing: je zit als kijker ooit met (voor jou toch) heel evidente vragen die niet beantwoord worden of niet worden gesteld.
Na afloop en het slotpleidooi, mag je als kijker stemmen door middel van handopsteking. Als kijker beslis je dus opnieuw over schuldig of onschuldig. Op basis hiervan gaat het stuk verder, al kom je er uiteindelijk wel achter hoe de vork aan de steel zit. Wat meteen opviel bij dit stuk, is dat er, naast de gewoonlijke ernst (het blijft natuurlijk een moordzaak), ook de nodige humor bij kwam kijken. Ik had dit absoluut niet verwacht, maar dit bleek een absolute meerwaarde te zijn. Zeker Ini Massez wist op dit vlak de show te stelen met onverwachte inbrengen en opmerkingen. Ze waren zodanig ludiek dat je soms vergat dat je in een assisenzaak zat. Ook Sien Eggers wist het publiek plat te krijgen door een schitterende referentie te maken aan haar personage van 'Het Eiland'.
Verder heb ik veel lof voor de manier waarop men regelmatig flashbacks wist te brengen. Het was intrigerend om te zien hoe je eerst een flashback zag uit de ogen van de beklaagde en even later diezelfde flashback uit de ogen van een getuige. Ik vond dit erg realistisch gebracht: we herinneren en interpreteren dingen nu eenmaal heel anders en beide perspectieven zijn nuttig.
Ik heb er werkelijk van genoten en ik kan dit stuk aan iedereen aanraden. Het heeft mijn verwachtingen overtroffen, en die lagen al erg hoog. Als je fan bent van theater, drama, mysterie of humor: dan is dit zeker iets voor jou!
Reacties
Een reactie posten