Bezoek 'Ons Huis' te Mol
Naast mijn passie voor het vak Nederlands, ben ik ook godsdienstleerkracht.
Dit jaar heb ik maar één klasje, maar dat maakt het anderzijds ook weer wat bijzonder.
Omdat we met onze school ook altijd werken rond kansarmoede, ben ik met mijn klas op bezoek geweest in 'Ons Huis' te Mol. Dit ziet er buitenaf maar een gewoon huis uit, maar wat er in dit huis gebeurt, is werkelijk bijzonder.
'Ons Huis' is een lokale vrijwilligersorganisatie die kansarme gezinnen ondersteunt die het moeilijk hebben. Iedereen is welkom in het huis en mag hier bv. gratis een koffie komen drinken, een babbeltje doen, of administratieve hulp vragen. Een paar keer per week wordt er samen gekookt en gegeten. Je kan er terecht voor:
- hobbyclubs
- naailessen
- taallessen (Nederlands, maar ook Frans en Engels)
- digitale lessen
En als het echt moeilijk gaat, kan men ook terecht bij een psycholoog. Dit alles is zo goed als gratis voor iedereen die zich bij hen aanmeldt.
Daarnaast verzamelen ze ook tweedehandskleren in voor hun eigen kleine kledingszaak. Deze verkopen ze voor bedragen zoals een halve euro.
Tijdens dit lesuurtje zijn we hartelijk onthaald door een medewerkster van Ons Huis, die mij en de kinderen goed heeft geïnformeerd over de werking en een mooie rondleiding heeft gegeven.
De leerlingen waren erg aangegrepen door de vrijwilliger: ze vertelde ook hoe sommige gezinnen net leefden en wat kansarmoede nu net is. Dit was voor heel wat leerlingen nogal nieuw en ver van hun bed, dus ze hadden wel een paar vragen hierover. De rondleiding in de kleine klerenwinkel had ook de nodige impact: zo'n mooie kleren aan lage bedragen. Ik was zelf ook erg verbaasd, en vooral aangenaam verrast dat zoveel mensen hun oude kledij toch weggaf aan mooie lokale werkingen zoals Ons Huis. Ik had dit niet verwacht, maar ze hadden toch mooie werkingsmiddelen.
Wat mij vooral aangrijpt, is dat dit een lokale vrijwilligersorganisatie is. Je hoort vaak de namen van de grote organisaties (bv. Unicef) en je weet ongeveer wel wat ze doen, maar je kent ze niet, je ziet ze niet. Eigenlijk ook een beetje een ver-van-mijn-bed-show. Maar hier gaat het om lokale armoede, iets wat ook in onze eigen gemeenten voorkomt.
Ik kan het zeker aanraden om eens contact met hen op te nemen en eens te informeren hoe ze werken. Of nog beter: eens op zoek te gaan naar lokale verenigingen in jouw eigen gemeente en daar je licht op te steken.
Omdat we met onze school ook altijd werken rond kansarmoede, ben ik met mijn klas op bezoek geweest in 'Ons Huis' te Mol. Dit ziet er buitenaf maar een gewoon huis uit, maar wat er in dit huis gebeurt, is werkelijk bijzonder.
'Ons Huis' is een lokale vrijwilligersorganisatie die kansarme gezinnen ondersteunt die het moeilijk hebben. Iedereen is welkom in het huis en mag hier bv. gratis een koffie komen drinken, een babbeltje doen, of administratieve hulp vragen. Een paar keer per week wordt er samen gekookt en gegeten. Je kan er terecht voor:
- hobbyclubs
- naailessen
- taallessen (Nederlands, maar ook Frans en Engels)
- digitale lessen
En als het echt moeilijk gaat, kan men ook terecht bij een psycholoog. Dit alles is zo goed als gratis voor iedereen die zich bij hen aanmeldt.
Daarnaast verzamelen ze ook tweedehandskleren in voor hun eigen kleine kledingszaak. Deze verkopen ze voor bedragen zoals een halve euro.
Tijdens dit lesuurtje zijn we hartelijk onthaald door een medewerkster van Ons Huis, die mij en de kinderen goed heeft geïnformeerd over de werking en een mooie rondleiding heeft gegeven.
De leerlingen waren erg aangegrepen door de vrijwilliger: ze vertelde ook hoe sommige gezinnen net leefden en wat kansarmoede nu net is. Dit was voor heel wat leerlingen nogal nieuw en ver van hun bed, dus ze hadden wel een paar vragen hierover. De rondleiding in de kleine klerenwinkel had ook de nodige impact: zo'n mooie kleren aan lage bedragen. Ik was zelf ook erg verbaasd, en vooral aangenaam verrast dat zoveel mensen hun oude kledij toch weggaf aan mooie lokale werkingen zoals Ons Huis. Ik had dit niet verwacht, maar ze hadden toch mooie werkingsmiddelen.
Wat mij vooral aangrijpt, is dat dit een lokale vrijwilligersorganisatie is. Je hoort vaak de namen van de grote organisaties (bv. Unicef) en je weet ongeveer wel wat ze doen, maar je kent ze niet, je ziet ze niet. Eigenlijk ook een beetje een ver-van-mijn-bed-show. Maar hier gaat het om lokale armoede, iets wat ook in onze eigen gemeenten voorkomt.
Ik kan het zeker aanraden om eens contact met hen op te nemen en eens te informeren hoe ze werken. Of nog beter: eens op zoek te gaan naar lokale verenigingen in jouw eigen gemeente en daar je licht op te steken.
Hoi Roel
BeantwoordenVerwijderenNa het lezen van je artikel wil ik contact opnemen met 'Ons Huis' in Mol om te informeren hoe ze werken. Ik kan me er wel een beeld van vormen, omdat ik vroeger als sociaal assistent in aanraking kwam met kansarmoede. Op mijn middelbare school heb ik zelfs een eindwerk geschreven over dit onderwerp. Ik vond het schrijnend hoeveel mensen er in armoede leefden. Ik dacht heel ideologisch dat dit alleen maar kon verbeteren. Nu, twintig jaar later, is het tegenovergestelde waar. Er leven nog meer mensen in armoede dan toen. Ik moet eerlijkheidshalve toegeven dat mijn interesse ook persoonlijk van aard is. Als alleenstaande mama, die al een tijdje van een uitkering leeft, moet ik heel voorzichtig zijn om zelf niet in de armoede te belanden. Ik ben dan ook op zoek gegaan naar lokale initiatieven in mijn thuisstad, Turnhout. Bij ons heb je vzw 'T Antwoord, een vereniging waar armen het woord nemen. Petra Beyens, je waarschijnlijk niet onbekend van 'Ons Huis', werkte vroeger bij deze vzw. Zij was mijn klasgenote en vriendin tijdens onze studies sociaal werk. Ik kende 'T Antwoord dus al wel, maar moest er zelf nooit gebruik van maken. Twee zomers geleden werd ik er vrijwilliger. Nu ga ik bijna wekelijks eten in hun sociaal restaurant, een van de vele dingen die ze aanbieden. Zo kan je er onder andere ook een douche nemen en je was doen tegen een democratische prijs, er staan computers ter beschikking voor mensen die er geen hebben en ze organiseren ook allerhande activiteiten, die vooral vanuit de vrijwilligers en doelgroep komen. De karaokeavond is er zo eentje van.
Ik denk dat het voor leerlingen heel leerzaam en confronterend is als ze de gevolgen van armoede te zien krijgen. Het is ook belangrijk dat ze kijken naar wat onze maatschappij doet om deze mensen te helpen en het is nog belangrijker dat de leerlingen kritisch nadenken over alle initiatieven. Werken ze wel echt? Ik kan je dan ook alleen maar prijzen dat je hen meegenomen hebt naar 'Ons Huis'.
Groetjes
Evilyn
Dag Evilyn
BeantwoordenVerwijderenSorry, ik had jouw reactie niet gezien. Wel bedankt om even te reageren!
Ik reageer ook steeds op artikels die me aanspreken, wat denk ik normaal is.
Hoewel ik godsdienstleerkracht ben van opleiding, ben ik zij-instromer en heb ik ook de opleiding sociaal-agogisch werk gedaan. Vandaar ook mijn verhoogde interesse naar organisaties zoals 'Ons Huis'. 'T Antwoord klinkt ook als een schitterende organisatie, zeker als ze een sociaal restaurant aanbieden! Een enorme troef waardoor mensen toch nog eens kunnen buitenkomen om te gaan eten.
Voor de (meeste) leerlingen is het inderdaad confronterend, omdat ze het nu ook eens zien en er niet enkel over horen. En voor andere leerlingen die het thuis misschien moeilijk hebben, kan het wel eens interessant zijn om er thuis een gesprek over te starten.