Lees eens wat vaker voor... want het loont ook in het secundair onderwijs
Ik kan me voorstellen dat deze titel voor heel wat mensen verrassend klinkt. Voorlezen is immers toch iets voor de lagere school?
En ja, het is best logisch dat je dat denkt: zo heb je het wellicht immers zelf ervaren. Deze werkvorm: voorlezen en praten over teksten, waar we die zo prijzen in het lager onderwijs... laten we die meestal bijna volledig vallen in het secundair onderwijs. Waarom? Als je er bij nadenkt, blijkt het toch wel een raadsel te zijn.
Voorlezen (en erover praten) blijft een onzettend belangrijke rol spelen in de taalontwikkeling van jongeren, net zoals bij kinderen. Bovendien is het een van de mooiste manieren om de leerlingen het plezier van lezen over te brengen. En laat die nu net het meest afnemen in het secundair onderwijs. En als leerkracht kan je zoveel toevoegen aan de tekst: je hebt een arsnenaal aan stemtrucs! De leerling kan zich rustig onderuit laten zakken en zich mee laten nemen door de stroom van het verhaal, dat extra kleur en persoonlijkheid krijgt door jouw invulling.
Denk aan de moeilijke lijnen of stukken die jij duidelijker kan maken voor leerlingen die het moeilijk hebben, leerlingen met dyslexie of leerlingen met een andere thuistaal. Nadien ga je met leerlingen in gesprek over de inhoud, waarbij moraliteit, cultuur, geschiedenis en de kleine kantjes van de mens aan bod komen. De leerlingen pikken bovendien ook nog wat nieuwe woordenschat en tekst- en verhaalstructuren op.
Dit klinkt allemaal als een sprookje, en toch is het waar! Dit mooie artikel uit Fons biedt zelfs heel wat lesmateriaal aan waar je mee aan de slag kan gaan. Voor zij die interesse hebben, post ik het even:
https://frisonderwijsnederlands.files.wordpress.com/2023/06/fons_8_2_dentant.pdf
Mijn verwachting van dit artikel lag erg hoog en bood mij wel wat hoop, en het stelde me niet teleur!
In het eerste trimester botste ik toevallig op een clipje van een geroutineerde leerkracht die elke week even voorlas in al zijn klassen.
Hij zweert erbij en geeft aan wat voor meerwaarde het is voor hem en voor de jongeren. Bovendien brengt het een rustmoment. Ik ben dit zelf ook gaan proberen en de leerlingen kijken hier echt naar uit.
Al kwam het voorlezen bij mij niet uit het niets: ik ben hier in september al mee begonnen tijdens mijn godsdienstlessen. Al jaren neem ik me voor dat ik ga voorlezen uit de kinderbijbel als ik een klas krijg in het 1ste jaar, en dit jaar was het eindelijk zover! Ook hier is dit iets waar de leerlingen van kunnen genieten, en de verhalen blijven (toch voor een stukje) hangen.
Natuurlijk blijft er de keerzijde: waarom doen heel wat leerkrachten dit niet? Omdat het tijd kost die je soms gewoon nodig hebt om alles gezien te krijgen.
Toch zal ik steeds proberen om op vrijdag een kwartiertje tijd te maken.
En ja, het is best logisch dat je dat denkt: zo heb je het wellicht immers zelf ervaren. Deze werkvorm: voorlezen en praten over teksten, waar we die zo prijzen in het lager onderwijs... laten we die meestal bijna volledig vallen in het secundair onderwijs. Waarom? Als je er bij nadenkt, blijkt het toch wel een raadsel te zijn.
Voorlezen (en erover praten) blijft een onzettend belangrijke rol spelen in de taalontwikkeling van jongeren, net zoals bij kinderen. Bovendien is het een van de mooiste manieren om de leerlingen het plezier van lezen over te brengen. En laat die nu net het meest afnemen in het secundair onderwijs. En als leerkracht kan je zoveel toevoegen aan de tekst: je hebt een arsnenaal aan stemtrucs! De leerling kan zich rustig onderuit laten zakken en zich mee laten nemen door de stroom van het verhaal, dat extra kleur en persoonlijkheid krijgt door jouw invulling.
Denk aan de moeilijke lijnen of stukken die jij duidelijker kan maken voor leerlingen die het moeilijk hebben, leerlingen met dyslexie of leerlingen met een andere thuistaal. Nadien ga je met leerlingen in gesprek over de inhoud, waarbij moraliteit, cultuur, geschiedenis en de kleine kantjes van de mens aan bod komen. De leerlingen pikken bovendien ook nog wat nieuwe woordenschat en tekst- en verhaalstructuren op.
Dit klinkt allemaal als een sprookje, en toch is het waar! Dit mooie artikel uit Fons biedt zelfs heel wat lesmateriaal aan waar je mee aan de slag kan gaan. Voor zij die interesse hebben, post ik het even:
https://frisonderwijsnederlands.files.wordpress.com/2023/06/fons_8_2_dentant.pdf
Mijn verwachting van dit artikel lag erg hoog en bood mij wel wat hoop, en het stelde me niet teleur!
In het eerste trimester botste ik toevallig op een clipje van een geroutineerde leerkracht die elke week even voorlas in al zijn klassen.
Hij zweert erbij en geeft aan wat voor meerwaarde het is voor hem en voor de jongeren. Bovendien brengt het een rustmoment. Ik ben dit zelf ook gaan proberen en de leerlingen kijken hier echt naar uit.
Al kwam het voorlezen bij mij niet uit het niets: ik ben hier in september al mee begonnen tijdens mijn godsdienstlessen. Al jaren neem ik me voor dat ik ga voorlezen uit de kinderbijbel als ik een klas krijg in het 1ste jaar, en dit jaar was het eindelijk zover! Ook hier is dit iets waar de leerlingen van kunnen genieten, en de verhalen blijven (toch voor een stukje) hangen.
Natuurlijk blijft er de keerzijde: waarom doen heel wat leerkrachten dit niet? Omdat het tijd kost die je soms gewoon nodig hebt om alles gezien te krijgen.
Toch zal ik steeds proberen om op vrijdag een kwartiertje tijd te maken.
Reacties
Een reactie posten