BOEF!
In begin november van het jaar 2022 gingen mijn leerlingen van het eerste jaar naar een theatervoorstelling in schouwburg Rex. Ik wilde hen graag vergezellen, maar omdat de voorstelling kon uitlopen, zou ik mogelijk een deel van het laatste lesuur missen en dit was een klas uit het tweede jaar. Dit was echt wel balen, want ik kan wel genieten van een mooi stukje theater. Helaas zijn er weinig mensen binnen mijn sociale kringen die mijn mening hierin delen.
Dit schooljaar viel mijn rooster op dat moment een stuk beter, al gaf ik tijdens deze uren geen les. Ik zou echter ook geen les missen, dus mijn aanbod om mijn klas te begeleiden, werd positief onthaald!
Vol enthousiasme vertrok ik dan ook met mijn klas naar deze, zoals ik vernam in de 'wandelgangen'(leraarskamer),toch wel controversiële voorstelling. Als ik het woord 'boef' hoor, denk ik onmiddellijk aan de Nederlandstalige rapper met negatieve reputatie, die toch een grote aanhang wist te vinden onder jongeren. Snel werd me duidelijk dat de naam niet zomaar is verzonnen.
Hoewel de schouwburg veel zitplaatsen heeft, zaten we hier dus heel kort op elkaar, in een kring. Dat maakte de voorstelling op zich al bijzonder en uniek. De leerlingen komen direct in contact met een aantal 'outcasts', 'marginalen', zij die zich aan de rand van de maatschappij bevinden. Ze zijn arm, vervelen zich, en zijn bovenal: boos. Boos op elkaar, de buren, de buurt, de politie, de 'rijke blanke Vlaamse man die bepaalt wie erbij hoort en wie niet'. Ze vertellen wat over zichzelf, vloeken wat op elkaar, maar maken bovenal muziek in de vorm van rap. Iedereen wordt aangemoedigd om mee te zingen, soms zelfs mee te schreeuwen en tieren. Het publiek, zowel leerling als leerkracht, wordt actief betrokken en geconfronteerd. Ik had het onfortuinlijke genoegen de enige 'blanke, mannelijke leerkracht' te zijn, dus ik kreeg het (tot groot vermaak van de leerlingen) een paar keer goed te verduren. In zekere zin was dit ook confronterend, want ik ben ook wel opgegroeid in een 'normaal' gezin in de middenklasse. Als ik terugkijk naar mijn klasgenoten en mijn andere sociale contacten binnen hobby- en sportclubs in de jaren dat ik opgegroeid ben, valt het wel op dat deze zo goed als allemaal bestaan uit die 'normale' blanke middenklasse. Hoewel ik altijd denk dat ik me goed kan inleven in outcasts, zegt mijn opvoeding toch iets anders. Wie weet zitten er toch nog verborgen opvattingen in mijn denken vanuit mijn opvoeding, zonder dat ik dit echt doorheb?
Maar goed, we gaan even terug naar de voorstelling.
Mijn verwachting was: dit gaat iets zijn wat ik in de verste verte niet zie komen. En dat bleek al vanaf het begin te kloppen. De nabijheid en betrokkenheid vond ik sterke elementen en hebben me geplezierd. Het taalgebruik ging er voor mij persoonlijk soms wat over, mits je toch met leerlingen uit het eerste jaar zit, al moet het wel eens kunnen binnen een zekere context. De boodschappen die ze brengen zijn (al lang) actueel en sterk, maar ik weet niet of het eerste jaar een goed doelpubliek was. Ik vrees dat het inhoudelijke wat verloren is gegaan bij velen, buiten bij de leerlingen die zich erin herkennen. Een andere school kwam met leerlingen uit het 4de jaar, wat volgens mij een betere doelgroep is. Als je eens de kans krijgt om te gaan met je klas van de 2de graad, zou ik die kans zeker nemen. Geef je les in de eerste graad, zou ik eens nadenken over hoe zinvol het is. Een ding is zeker: je leerlingen zullen zich alleszins wel amuseren.
Dit schooljaar viel mijn rooster op dat moment een stuk beter, al gaf ik tijdens deze uren geen les. Ik zou echter ook geen les missen, dus mijn aanbod om mijn klas te begeleiden, werd positief onthaald!
Vol enthousiasme vertrok ik dan ook met mijn klas naar deze, zoals ik vernam in de 'wandelgangen'(leraarskamer),toch wel controversiële voorstelling. Als ik het woord 'boef' hoor, denk ik onmiddellijk aan de Nederlandstalige rapper met negatieve reputatie, die toch een grote aanhang wist te vinden onder jongeren. Snel werd me duidelijk dat de naam niet zomaar is verzonnen.
Hoewel de schouwburg veel zitplaatsen heeft, zaten we hier dus heel kort op elkaar, in een kring. Dat maakte de voorstelling op zich al bijzonder en uniek. De leerlingen komen direct in contact met een aantal 'outcasts', 'marginalen', zij die zich aan de rand van de maatschappij bevinden. Ze zijn arm, vervelen zich, en zijn bovenal: boos. Boos op elkaar, de buren, de buurt, de politie, de 'rijke blanke Vlaamse man die bepaalt wie erbij hoort en wie niet'. Ze vertellen wat over zichzelf, vloeken wat op elkaar, maar maken bovenal muziek in de vorm van rap. Iedereen wordt aangemoedigd om mee te zingen, soms zelfs mee te schreeuwen en tieren. Het publiek, zowel leerling als leerkracht, wordt actief betrokken en geconfronteerd. Ik had het onfortuinlijke genoegen de enige 'blanke, mannelijke leerkracht' te zijn, dus ik kreeg het (tot groot vermaak van de leerlingen) een paar keer goed te verduren. In zekere zin was dit ook confronterend, want ik ben ook wel opgegroeid in een 'normaal' gezin in de middenklasse. Als ik terugkijk naar mijn klasgenoten en mijn andere sociale contacten binnen hobby- en sportclubs in de jaren dat ik opgegroeid ben, valt het wel op dat deze zo goed als allemaal bestaan uit die 'normale' blanke middenklasse. Hoewel ik altijd denk dat ik me goed kan inleven in outcasts, zegt mijn opvoeding toch iets anders. Wie weet zitten er toch nog verborgen opvattingen in mijn denken vanuit mijn opvoeding, zonder dat ik dit echt doorheb?
Maar goed, we gaan even terug naar de voorstelling.
Mijn verwachting was: dit gaat iets zijn wat ik in de verste verte niet zie komen. En dat bleek al vanaf het begin te kloppen. De nabijheid en betrokkenheid vond ik sterke elementen en hebben me geplezierd. Het taalgebruik ging er voor mij persoonlijk soms wat over, mits je toch met leerlingen uit het eerste jaar zit, al moet het wel eens kunnen binnen een zekere context. De boodschappen die ze brengen zijn (al lang) actueel en sterk, maar ik weet niet of het eerste jaar een goed doelpubliek was. Ik vrees dat het inhoudelijke wat verloren is gegaan bij velen, buiten bij de leerlingen die zich erin herkennen. Een andere school kwam met leerlingen uit het 4de jaar, wat volgens mij een betere doelgroep is. Als je eens de kans krijgt om te gaan met je klas van de 2de graad, zou ik die kans zeker nemen. Geef je les in de eerste graad, zou ik eens nadenken over hoe zinvol het is. Een ding is zeker: je leerlingen zullen zich alleszins wel amuseren.
Reacties
Een reactie posten